Umro je Branko Vulanović, šahovski sudija, šahovski organizator, zaljubljenik u šah. Noviji naraštaji ne pamte Branka ali za mnoge generacije, računajući i moju, on je bio sinonim za dobru organizaciju šahovskih takmičenja. Dugo je bio najbolji (i najagilniji) šahovski sudija u Nikšiću a uz Miška Vukadinovića i Draga Popovića najbolji šahovski sudija u Crnoj Gori. Pamti se legendarno ručno sastavljanje parova (švajcarski sistem, jugoslovenska kružna varaijanta) na radničkim prvenstvima Crne Gore sa ogromnim brojem učesnika. Niko nije brže, tačnije, pedantnije sastavljao parove od njega i Miška Vukadinovića. Pamtim Brankove tabele, u raznim bojama, s njegovim prelijepim rukopisom. Niko nije umio bolje od njega da iskoristi salu za igru, da funkcionalno postavi stolove, odredi mjesto za publiku, da od šahovskog turnira napravi svečanu atmosferu.
Moj prvi šahovski turnir, omladinsko prvenstvo Nikšića, Planinarski dom, 1976. godina. Moj prvi susret (kao desetogodišnji početnik) sa sudijom i organizatorom takmičenja Brankom Vulanovićem i njegovim pomoćnikom Miloradom Prlom Bezmarevićemo. Dobio sam nagradu kao najmlađi učesnik i pohvale koje su više značile: “bravo mali“. Od tada skoro sva moja takmičenja u rodnom gradu vezana su za Branka. Bezbrojni brzopotezni, vikend turniri, prvenstva grada, opštinske lige ili takmičenja bilo koje vrste nijesu mogla proći da ih Branko ne sudi ili organizuje. Nekada su sudile sudije koje je Branko obučio i koje su u šah ušle zahvaljuću njemu ali uvijek je on bio prisutan, makar da provjeri da li je sve u redu. Kod njega se, i u najvećem cajtnotu, svaka figura morala postaviti na svoje polje jer bi uslijedilo neizbježno: „opomena“. Ne znam sudiju koji je dao više opomena ali malo je koga kontumacirao.

Branko je rođen 1939. godine u Ozrinićima kraj Nikšića. Osnovnu školu završio je u Nikšiću a srednju u Beogradu. Zbog porodičnih razloga nije nastavio školovanje već se odmah zaposlio u Željezari Nikšić i u njoj ostao čitav radni vijek. Odmah se učlanio u Šahovski klub Čelik (1962. godine) i ostao mu vjeran do poslednjih dana. Klupski sudija je postao 1965. godine a početkom sedamdesetih republički i savezni. Titula međunarodnog sudije priznata mu je 1992. godine.
Sudio je brojna takmičenja: prvenstva Crne Gore (11 puta), radnička prvenstva Crne Gore (18 puta), međunarodni turniri u Nikšiću, Festival mladosti u Puli (13 puta) više ligaških takmičenja, Prve i Druge jugoslovenske lige, prvenstva slijepih Jugoslavije, prvenstvu gluvih Jugolsvije. Bio je dva puta zamjenik glavnog sudije na prvenstvima Jugoslavije, sudio je više međunarodnih mečeva. Bio je meč sudija na Šahovskoj olimpijadi u Novom Sadu 1990. godine. Nemoguće je nabrojati šta je sve Branko sudio ili organizovao. Na primjer, Opštinske lige su okupljale više stotina šahista i ljubitelja šaha. Dobitnik je Srebrne plakete Šahovskog saveza Crne Gore i niz drugih nagrada i priznanja

Branko je izuzetno pedantno čuvao sve tabele takmičenja koje je sudio (nikada ga nijesam pitao da li je čuvao i formulare partija). Imao je pravu biblioteku podataka i na osnovu nje je napisao knjigu Velika rokada ili kako stoji u podnaslovu Svjedočanstvo o usponu šahovskog Nikšića. Sa još par velikih šahovskih zaljubljenika imao je največu bazu podataka o nikšičkom šahu. Nadam se da će porodica ustupiti ovaj materijal Odboru za pisanje nove knjige o nikšićkom šahu koja bi trebala da izađe na stogodišnjicu osnivanja prvog šahovskog kluba u Nikšiću – 2023. godine. Uveliko je pripremio knjigu o radničkom šahu u Crnoj Gori koju nije uspio da izda. Malo je falilo da se to interesantno djelo kompletira i smatram da bi makar posthumno ovaj veliki BRankov trud trebao biti objavljen. Na oovaj način bi se na neki način odužili Branko ali i obilježilo jedno vrijeme i za to vrijeme atraktivna takmičenja.

Dragi Branko, hvala ti na svemu što si uradio za nikšički i crnogorski šah.

Boro Miljanić